Devlet idaresi akıl ve ciddiyet

İdealist zeminde düşündüğümüzde, toplumun ilerleyebilmesi, döneminin somut sorunlarını çözmesiyle ve bununla beraber döneminin ilerisine geçerek soyut hayaller kurabilme kapasitesinin gelişmesiyle mümkün olur. New Jersey’deki, eski bir sanayi mahallesini bir tarım cenneti haline getirmiş, dikey-dev bir kapalı çiftlikte 250 çeşit yeşil yapraklı sebze, bölgedeki süpermarketlere ve restoranlara satılmak için aeroponik teknolojisi ile yetiştiriliyor. Kapalı alanda on metre yükseğe kadar çıkan bu ürünler, kök buğulama sistemiyle, yüzde 95 oranında daha az suyla ve herhangi bir tarım ilacı kullanılmaksızın, geri dönüştürülmüş plastikten üretilen ve tekrar kullanılabilir kumaşlarda büyütülüyor. Güneş yerine özel LED ışıklandırma ile tüm yıl sebze alınıyor. Derdim ziraat anlatmak değil, konuyu uzmanları tartışsın. Demem o ki gelişmiş ülkelerle aramızdaki mesafe her geçen gün açılıyor. Geleceğimiz ve mutluluğumuz idarecilerin idrak seviyesine ve kapasitesine göre şekilleniyor.

FARABİ VE İDEAL DEVLET

İslam düşünürü Farabi, avamdan idareci olmaz der. Ona göre sınanmamış, denenmemiş, yaygın, ancak doğru olmayan görüşlere sahip olan insanlar avamdır ve bu kişiler kanıttan, ispattan, bilimden anlamaz. Dolayısıyla yönetici kuramsal ve kanıtlanmış bilgiye sahip olan, aynı zamanda toplumu bu bilgiye uygun olarak da yönetmesini bilen kişidir. Farabi’nin bu yaklaşımından hareketle: iktidar yanlısı ya da karşıtı olarak her birimiz, dürüstçe şu soruyu sorabilmeliyiz: İçinde yaşadığımız ülkede mutlu muyuz? Nasıl bir Türkiye tahayyül ediyoruz?  Nasıl bir idareci/siyasetçi görmek istiyoruz? Sadece benim ideolojime hizmet eden, benim inançlarımı dikkate alan, benim çocuğumu iyi yerlere atayan bir yönetim mi; yoksa eğitimden ekonomiye, adalet ve liyakat esasına göre işleyen bir yönetim mi?