Bu dava hor, bu dava öksüz…

Müslümanların tarihine bakarak değil olması gereken ilkelerden hareketle söyleyelim, İslam; her türlü hukuksuzluğu ortadan kaldırmak ve barışı tesis etmek ister. Bu cümleyi, farklı ekollerden beslenen -siyasal İslamcısı, gelenekçisi, modernisti- her Müslüman kabul eder etmesine ancak yaşamaya gelince “kaç hakiki Müslüman” bulunur sorusuna cevap vermek zordur. Mehmet Akif, yaklaşık bir asır önce serzenişini yapmıştır: “Müslümanlık bilmem ama galiba göklerdedir!” diyerek.
Şimdi soralım; İslam'ın amacı, insanları bir dine (kendisine) inandırmak mıdır; yoksa kendisiyle yolculuk etmek isteyenleri, insanca bir yaşamın ilkeleriyle karşılaştırmak mıdır?
Dinlerin yayılmacı karakteri, amacı örtmüşe benziyor. Tanrılığa soyunan insanların sayısı ise az değil. Ve ortaya çıkan tablo şu:
– Başkalarıyla uğraşmaktan, kendine zaman bulamayan dindarlar,
– Tüm değerleri çiğneyerek, insanları kendileri gibi inanmaya zorlayan ve bunu cihat zanneden akıl fukaraları,
– Başkalarının imanlarını yargılamaya çalışan cahil yobazlar,
– Dini-diyaneti parti tutmaya indirgeyen hocalar,
– Dillerinden İslamî argümanları düşürmeyen ve fakat her türlü ahlaksızlığa dip yaptıran siyasetçiler,
– İktidara eklemlenmeyi vazife bilip, nimetlerini gördükçe şımaran; menfaatlerinin bittiği noktada dava arkadaşlarını bile ihanetle suçlayan ve ağızlarından küfür eksik olmayan kalem erbabı.
Bu tabloyu her dönem ve her Müslüman coğrafyada görmek mümkün… Gelin, bir büyük insanın ıstıraplı iniltilerine kulak verelim: