Bize ne oluyor böyle?!

Her yıl çocuk istismarlarıyla ilgili binlerce dosyanın açılması;
Her türlü şiddet, taciz ve tecavüzün sürekli bir biçime dönüşmesi;
Ensest ilişkilerle ilgili en iğrenç haberlerin sıkça duyuluyor olması;
Bireysel bozuklukların artışı;
Yoksa “milletçe cinnet mi geçiriyoruz” sorusunu sordurtuyor!
Toplum yapısını bu denli temelden sarsacak konularda dahi birlik-beraberlik sağlanamıyor olması ayrı bir garabet… Kınanması, tepki verilmesi ve mücadele edilmesi gereken sorunlar karşısında takınılan tarafgirlik histerisi, kokuşmuşluğun başka bir boyutu.
Bir arada yaşama bilincinin ne tür yaralar aldığını ve kutuplaşmanın hangi boyutlara ulaştığını yapılan anketler ortaya koyuyor:
Yüzde 80’in üzerinde insanımız farklı siyasi görüşteki insana kızını vermek istemiyor.
Yüzde 76’sı farklı gruplarla komşuluk istemiyor. Birlikte iş yapmak istemeyenlerin oranıysa yüzde 74. (Bilgi Üni.)
Tüm bunlar ilkel, kabileci, ilim-irfandan yoksun, vahşette sınır tanımayan “cahiliyye anlayışının“ göstergeleridir.