Biz bir milletiz diyememek!

Beh­lül bir gün Ha­run Re­şid ile kar­şı­la­şır ve so­rar:
- Ya Beh­lül ne­re­den ge­li­yor­sun böy­le?
- Ce­hen­nem­den ge­li­yo­rum!
- Ne işin var­dı ora­da?
- Ateş la­zım ol­du, ce­hen­ne­me gi­dip is­te­ye­yim, de­dim. Fa­kat ora­da­ki gö­rev­li ba­na “Bu­ra­da ateş yok­tur” de­di. Na­sıl olur, ce­hen­nem ateş ye­ri de­ğil mi de­dim. “Ger­çek­ten bu­ra­da ateş yok­tur. Her ge­len ate­şi­ni dün­ya­dan ge­ti­rir” de­di.
Bu­nu işi­ten Ha­run Re­şid deh­şet­le ir­kil­di:
- Ya Beh­lül, ne ya­pa­yım da ora­ya ateş gö­tür­me­ye­yim?
Beh­lül uzak­la­şır­ken şöy­le hay­kı­rı­yor­du:
- Ada­let! Ada­let! Ada­let!
…
Cen­net gi­bi dün­ya­yı ce­hen­ne­me çe­vi­ren in­sa­noğ­lu­nun, cen­net ümi­diy­le ya­şı­yor ol­ma­sı ne tu­haf! İr­fan ge­le­ne­ği­nin sa­de, ya­lın, bir o ka­dar da de­rin an­la­tım­la­rı in­san ola­na çok şey söy­lü­yor. Evet, ada­let ve ada­le­tin aran­ma­sı, in­san­ca ya­şa­ma­nın vaz­ge­çil­mez ko­şu­lu­dur.

ŞER  İT­Tİ­FAK­LA­RI

Ül­ke­miz ateş or­ta­sın­da, pe­ki bu ha­le na­sıl ge­lin­di?
Bu­gü­ne dek yü­rü­tü­len Su­ri­ye baş­ta ol­mak üze­re dış po­li­ti­ka­nın ve açı­lım adı al­tın­da yü­rü­tü­len iç po­li­ti­ka­la­rın bir yer­de pat­lak ve­re­ce­ği ak­lı­se­lim­le dü­şü­nen her ki­şi­nin ön­gö­rü­süy­dü.
Ha­ke­za mez­hep­çi po­li­ti­ka­la­rın ve bir­li­ği sar­sa­cak ga­rip bir “mil­let” an­la­yı­şı­nın (Tür­ki­ye Halk­la­rı gi­bi!) yan­lış­lı­ğı da.
Gö­rü­len o ki ül­ke­miz üze­rin­de oy­na­nan oyun­la­rı hâ­lâ gör­mek is­te­me­yen­ler var.
İn­san­lar mil­li­yet­çi ol­mak zo­run­da de­ğil el­bet­te, an­cak mil­li­yet­çi ol­ma­nın kar­şıt­lı­ğı va­tan ha­in­li­ği hiç de­ğil.