Elimizin körü olmak

Bazı sözler doğrudan kalbimize konar. Hayata oradan çırparız kanatlarımızı. Mesela yanılmıyorsam İmam Malik’e ait olan ve emaneti, mülkiyeti, tasarrufu bir çırpıda özetleyen şu söz: "Allah'ındır. Benim elimdedir." Hayat çizgimiz. Ayrıntılarda patikamız, temelde ana caddemiz, meydanımız!

En başta şu kupamız ve içine doldurulmuş taşkın yanımız: ruhumuzla biz! Allah’ın, bizim elimizde…

Sorun şu ki: çoğumuz kendi elindekini göremez halde...

Bu da hep başkasının elindekilere göz dikmenin bize geri dönüşü, bizi gerisin geriye yolumuzdan döndürüşü. Elbette bunun böyle olmasında adaletsizliğin payı var. Haksız paylaşmanın, yani paylaşamamanın… Ve belki de o yüzden kendi elimiz böğrümüze saplanmış. Başkalarının ellerini görmekteyiz.

Halbuki elimiz; iyi bakarsak, parmaklarımızla çevrili o büyük ovamız; el ayamız bile güç ve kudretçe büyük imkanlar barındırıyor.

Her şey elimizin altında...