Burada olanları Allah’a anlatacağım!

İYİ roman mücevher gibi.

Çok sık insanın eline geçmiyor.

Tabii ki şahane klasikler var, onlar zaten birer yakut, zümrüt değerinde ama yeni kitaplar, romanlar her zaman şahane çıkmıyor.

Böyle kötü bir kahve tadı kalıyor insanın ağzında, zaten sonra da unutup gidiyorsun.

Ama iyi roman öyle mi?

Bir kere duygusu seni esir alıyor.

Âşık ediyor.

Sürekli “Beni okuuu, okuuu, okuuu” diye çağırıyor.

Sahneler kare kare zihnine nakşoluyor.

Bende sinema perdesi iniyor, izliyorum... Ben de kahramanlarla orada oluyorum ve reel dünyadan kopuyorum.

Kalbime değiyor.

Bazen de içimi oyuyor.

İyi roman okurken ağlıyorum, gizli gizli tabii, çünkü Alya “Aa baba bak! Anne kitap okurken ağlıyor!” diyor.