Enis Berberoğlu’na mektup...

Enis, sevgili meslektaşım, Önceki gün senin dava üstüne bir gürültü koptu. Ayrıntıları okumuşsundur, Bölge İdare Mahkemesi ile sana 25 yıl hüküm kesen ağır ceza mahkemesi arasında önemli (ama ciddi mi kestiremiyorum) bir tartışma patlak verdi. O günün akşamında hemen bütün haber kanallarında uzun uzun tartışıldı. “Bölge İdare Mahkemesi mi haklı, yoksa ağır ceza mahkemesi mi” sorusuna hukuk labirentlerinde dolaşılarak cevaplar arandı.
Mapus damındasın, senin vaktin vardır; benim yoktu. Hepsini izleyemedim ama anladığım, “O da haksız, öteki de haksız” gibi bir sonuca varıldı.
Yani yazı tura atıldı ve para havada kaldı. Bakalım devamında ne olacak...
Oturup bir hukuk ayıbı hatta cinayeti olduğuna kuşkum olmayan “Enis Berberoğlu – MİT TIR’ları – Cumhuriyet gazetesi” davası üstüne bir Tırmık döşenmem gerekiyor.
Ama Enis, sen meslektaşımsın, halden anlarsın, senin dava nasıl olsa pilav misali daha çok su kaldıracak, o yüzden birkaç gün sonraya kalsın, ben bugün (de) Paradise Papers (Cennet Belgeleri) üstüne yazmak istiyorum.
Oradan izleyemiyorsundur, bütün dünya medyası bu haberle çalkalanıyor. Avrupa’nın, Asya’nın, Ortadoğu’nun, Amerika’nın kuzeyinin ve güneyinin namlı, saygın bilinen kurumlarının, şirketlerinin, politikacılarının, iş insanlarının kirli çamaşırları ortalığa döküldü.
Vergi cennetlerinde açılmış offshore denen “posta kutusu” şirketlerinin ne gibi uğursuz işlevler gördükleri sokaktaki insanın da bilincine çakılacak bir açıklıkla ilan ve malum edildi...
Bizim mesleğin yüzünü ak eden bir habercilikti ve yedi iklim dört bucaktan yüzlerce gazeteci iğne ile kuyu kazdı, pösteki saydı ve “med...