Annelikle ilgili söz kadınlarda

Dünyaya bir görevle gelmek, ‘belli bir yaşa’ gelip hâlâ misyonunu yerine getirememişsen eksik kabul edilmek, anne babandan başlayarak bütün yakın-uzak akrabalara, meraklı konu komşuya, ne bileyim yıllardır görmediğin eski sınıf arkadaşına konuyla ilgili rapor/hesap vermek zorunda olmak ve bu hesabın hiç kapanmaması… Kadın ve annelik meselesi özellikle bizimki gibi toplumlarda bitmeyen bir sorgu-sual konusu gerçekten. Doğursan da doğurmasan da uyman gereken ‘norm’lar var. Öncelikle çocuk doğurmayı isteyeceksin. Aksi söz konusu değil. “Ben anne olmak istemedim” demek, ben sevgisiz bir insanım, çocuklardan hoşlanmıyorum, insan soyunun çoğalmasında (şart mıdır diye düşünmeden) üzerime düşen payı yerine getirmeyi reddediyorum, öylesine bencil, duyarsız, sorumsuz biriyim cümlelerini sıralamakla eşdeğer. Sözü “Yaşlanınca sana kim bakacak?” diye bağlamak asla bencillik değil, dünyaya çocuk getirmemek bencillik. “Çocuğa senin yaşlılık günlerin için bir sigorta, bir yatırım gözüyle bakmak bencillik değil mi, onun bir hayatı olmayacak mı, senden uzaklarda bir yerlerde yaşamak gibi bir hakkı yok mu?” desen al işte iki kere daha sevgisiz, şefkatsiz, berbat birisin.Bu, kadının üzerinden...