Padişahlık sistemine doğru mu?

Cumhuriyet'in 97. yılını kutladığımız şu günlerde geldiğimiz yere bakın!

"Cumhurbaşkanlığı Hükûmet Sistemi" dedikleri sistemle, çok arzu ettikleri "padişahlık" ve hatta "halifelik" sistemine bayağı yaklaştılar.

Bir tarafta göstermelik de olsa TBMM varlığını sürdürdüğü için, "meşrutî" bir sistem sayabiliriz. Padişahlıkta hiç olmazsa "başbakanlık" yerinde "sadrazamlık" vardı. Yeni sistemde "tek adam" her şeye hâkim. Her şeye hâkim olmanın bir başka adı var ama yazamam! Dikkat ederseniz, bu sistemde -"şehzadeler" mi desem- çocuklar ve damatlar da ön planda.

Osmanlı'nın ulaştığı azamî sahasının hiç olmazsa yarısının yarısına ulaşabilirsen, halifeliği telaffuz edebilirsin. Sadece "telaffuz" belki... Başka "İslâm" ülkelerinin insanları dönüp şöyle bir bakar, mümkün olabilir, diye akıllarından geçirir.

Millî Mücadele'de, Hindistan Müslümanları (O dönemi Hindistan'ını Pakistan ve Bengladeş'le birlikte düşüneceksiniz.) Hilafet merkezi gördükleri Anadolu'ya yardım etmek istediler ve ettiler. "Hilafet merkezi" görmelerinin ve umut bağlamalarının asıl sebebi nedir? Hindistan İngilizlerin işgalinde... "Kurtuluş" için arayış içindeler. Türkiye'nin Batı'ya karşı başarısı, Hindistan Müslümanları için de bir umut olacaktır. Eğer Hindistan Müslümanları istiklâllerini kazanmış olsalardı, "Hilafet merkezi"ne nasıl bakarlardı? Halkı ayrı tutalım; devleti yönetenler, kendi üstlerinde bir başka ülkenin vesayetini, "halifelik" de olsa kabul ederler miydi? Onun için, hayal sınırlarını zorlayarak içimizde arıza çıkarmak isteyenler ve hatta çıkaranlar, ilk fırsatta hilafet bayrakları sallayanlar, kendi dar dünyaları içinde kendilerini kahrediyorlar. Hiçbir surette gerçekçi olamıyorlar.

Bütün dünyada fikir yürüten tabaka Huntington'nun Medeniyetler Çatışması'nı, Toynbee'nin, Kinross'un, Berdard Lewis'in  kitaplarını bildikleri için Türkiye'ye aynı perspektiften baktıklarına şüphe yoktur.