Bir af hikâyesi

Af meselesi tartışılıyor ne zamandır. Çıktı, çıkacak, deniyor, kimi yeise sürükleniyor, kimi sevince boğuluyor. Ama üzülenlerin de, sevinenlerin de içinde bir burukluk. Af muallakta...

Hapishaneler tıklım tıklım. Durmadan adam topluyorlar, içeri atıyorlar. İster istemez af görünüyor ama hakkaniyetli bir af mı olacak? O tartışılır.

Ben bir başka tartışmayı açacağım. 2002 yılına gideceğim. Bülent Ecevit koalisyon hükûmetinde başbakan.

Bugün, eski İstanbul Ülkü Ocakları Başkanı, eski MHP İstanbul milletvekili Mehmet Gül'ün vefatının 11. yılı. Kadim arkadaşımı, onun "Kim affediyor?" başlıklı yazısıyla anmak istedim. Mehmet Gül, partisinin koalisyon ortaklığı sırasında çıkan "Rahşan Affı"ndan sonra af alanının nasıl genişletildiği ve nelerin eksik bırakıldığı üzerinde duruyor ki, bu yazdıkları şimdi çıkarılmak istenen affa bir örnek teşkil edecek niteliktedir. Makalesi, bizim çıkardığımız haftalık Türkhaber'de yer alıyor: 

"Anayasa Mahkemesi'nin bir bölümünü iptal ettiği af meselesi toplumu meş­gul etmeye devam ediyor. 23 Nisan 1999 tarihine kadar işlenen suçlardan dolayı, şartla salıverilme dava ve cezaların ertelenmesine dair kanunda yapılan değişiklik gerçekleştirildi. TBMM'den geçerek kabul edildi.

Bazı çevrelerde ise bu durum tartışılıyor. Hâlbuki bu değişiklik, daha önceki kanun metninde, eşitliği ve adaleti zedeleyen hükümler bulunduğu için, Ana­yasa Mahkemesi tarafından istenmiş ve TBMM'ye sevk edilmiş, oradan da aynı şekilde kabul edilerek çıkmıştır.