Tayyip Bey’i kim ‘Atatürkçü’ yaptı?

Son zamanlarda siyasi yaşamımızın en umutlandırıcı olayı Cumhurbaşkanı Sayın Tayyip Erdoğan’daki beklenmedik değişimdir.
Tayyip Bey ile birlikte partisinde de birden başgösteren Atatürk merakını doğrusu kimse öngörememişti.
Atatürk’ü özde değil, sözde bile olsa bu sahiplenişin ne kadar önemli olduğu, Türkiye’nin son yıllardaki en vahim sorununun, AKP’nin de Sayın Genel Başkanı’nın da bir türlü laik Cumhuriyet ile barışık hale gelmemekte direnmesi olduğu düşünülürse ne kadar önemli ve olumlu olduğu kendiliğinden anlaşılır.
Konu gündeme gelir gelmez ilk öne çıkan sorular da şunlar oluyor:
-Bu tutum ne kadar içten?
-Gerçekten AKP laik Cumhuriyet ile barıştı mı?
-Akşamdan sabaha Osmanlıcılıktan Atatürkçülük’e bu 180 derecelik dönüşe inanacak kadar saf olmak mümkün mü?

*** Son gelişmeyi irdelerken yukarıda sıraladığım soruların beni hiç meşgul etmediğini söylemeliyim.
Bunun nedeni, AKP’nin laik Cumhuriyet ve de onun simgesi olan Mustafa Kemal Atatürk ile içtenlikle barıştığına inanarak, bu öyküyü yemiş olmam değil. Bu dramatik öykünün başından bu yana önümüze sürülenlerin hiçbirini yememiş biri olarak, bunca olaydan sonra nice aymazın uyanmaya başladığı bir sırada “yiyenler” safına geçmem değil içtenlik sorusunu önemsemememin nedeni.
Siyasetçinin içtenliğini güvenilir bir öğe olarak görenlerden olmadığımdan siyasetçinin “içten” söylediklerinden çok, söylemek zorunda kaldıklarının daha önemli ve güvenilir olduğunu düşünürüm.
Siyasetçinin İstanbul havası kadar oynak içtenliği her an değişebilir olduğundan güvenilirli...