‘Kendine gel milli irade!’

Siyasal iktidarın kaynağını, gökyüzünden yeryüzüne indiren “milli irade”, insanlık tarihinin önemli aşamalarından birini oluşturmuş çok önemli olduğu kadar biraz da dikkatle hatta sakınımla yaklaşılması gereken bir kavramdır. 
İktidarın meşruiyetini hükümdara sunulmuş tanrısal bir lütuf olmaktan çıkarıp halkın iradesine bağlamak, insanlığın kurtuluşu ve demokrasi yolunda önemli bir kazanımdır. 
Fransız Devrimi’nde yıldız, Etats Generaux’nun dağılması için haber gönderen Kral XVI. Louis’nin ulaklarına Mirabeau’nun şu yanıtı verdiği an parlamıştır: 
- Gidiniz efendinize söyleyiniz, biz buraya milletin iradesiyle geldik. 
Ancak onunla gideriz. Ancak, Romalıların, Aydın Boysan’ın sıkça kullandığı şu ünlü sözünü de unutmamak gerek: 
“Doses fixit venenus” (miktar zehri oluşturur). 
Gerçekten de her şeyin olduğu gibi, milli irade kavramının da abartılması, onu ab-ı hayat olmaktan çıkarıp zehir haline sokar. 
Milli irade olmadan demokrasi olmaz ama milli iradenin demokrasinin tek ölçütü olduğunu söylemek yanlıştır.

***

Milli irade demokrasinin zorunlu şartıdır, yeterli şartı değil. 
Milli irade kavramını yücelten, Rousseau zamanında “demokrasi milli iradenin her şeye kadir olduğu rejimdir” demek yanlış değildi. 
Ama, artık çağdaş demokrasi “milli iradenin bile her şeye kadir olmadığı, dokunamayacağı temel hak ve özgürlüklerin bulunduğu, bir deyişle milli iradenin gücünün bile sınırlandığı” bir rejimdir. Ve bu sınırlamalara uyulmasını sağlamak için dengeler ve denetimler sistemleri oluşturulmuştur. 
Gel de bu gerçeği Tayyip Bey’e anlat! 
Mümkün değil! 
Rousseau’nun çoğunlukçu rejminde kalmış olan Tayyip Bey için sandıktan çoğunluğa sahip olarak çıkmak yeter. 
Bir kez sandıktan yeterli çoğunluğa sahip çıkınca, artık her şeyi yapmak ve hiçbir sınır tanımamak mubahtır.