Gökyüzüne bakamayan çocuklarımız var

C. G. Jung;  “Bilimsel anlayışımızın arttığı ölçüde, dünyamız da insani olmaktan uzaklaştı.”, demişti. Sezai Karakoç’un alnından öpmek için koştuğu evleri balkonsuz yapan mimarlar da yok oldular. Erdem Beyazıt’ın; apartman odalarında büyüyen çocukların bilmediği, bilemeyeceği dediği baharlar da Jung’u teyit edercesine insani olmaktan uzaklaşan dünyanın mevsimi olmaktan kaçtı adeta.

Geçenlerde medyaya yansıyan iki araştırma adeta bu kaçışın vardığı dramatik noktaya işaret ediyor gibiydi.

İlki bir deterjan firmasının  2016 yılında 10 ülkede 12.000 ebeveynle yaptığı Global Çocuk ve Oyun Araştırması çoğumuzun gündelik hayat içerisinde çocuklara dair gözlemlemlerrini teyit ediyor. Araştırmaya göre çocukların yüzde 56’sı bir günde ortalama bir saatten az, yüzde 19’u ise 30 dakikadan daha az açık havada oyun oynuyor. Bir saatten az sokakta kalma oranı Türkiye’de yüzde 61’e kadar çıkıyor. Çarpıcı olan ise bu sürenin Birleşmiş Milletler İnsan Hakları Yüksek Komiserlik Ofisi’nin mahkumların açık havada geçirmelerini tavsiye ettiği minimum sürenin bile altında olması.