Kendini yakmanın tiyatrosu mu olurmuş!

Balıkesir’de işsizlikten ve borçlardan bunalan vatandaşın kendini ateşe vermesine bir tepki var ki, beni benden aldı... Olayın önünde cereyan ettiği Karesi Belediyesi’nin başkanı, ‘gerçek mi kurgu mu bilemedi’ğini söyledi.

“Olayın önünde cereyan ettiği belediye” demem, “Kendini yakan vatandaşın protesto ettiği belediye” demekten özellikle kaçınmamdandır.

Çünkü kendini yakmanın normal bir protesto, demokratik bir eylem biçimi gibi gösterilmesi kabul edilemez.

Başkalarının canına, malına zarar veren şiddet eylemleri nasıl hiçbir mazeret altında meşru, demokratik hakka girmiyorsa...

Diri diri yakarak kendi canına kıyma girişimi de ‘çaresizlikten’ denilerek normalleştirilemez, yönetenlerin duyarsızlığına tepkiyle gerekçelendirilip anlayışla karşılanamaz.

Yani bu istenmeyen olayın sadece protesto kısmı üzerinde duran ama şiddet ve vahşet içermesini hiç sorgulamayan muhalif siyasi söylemi de sorunlu buluyorum...

Kendini yakmayı ‘çaresizlik’ gerekçesiyle sunmanın gizli bir destek ve teşvik içerdiğini hesaba katmayan haber dilini de tasvip etmiyorum...

Fakat bütün bu olan bitende en yadırgadığım nedir derseniz...

Tabii ki Karesi Belediye Başkanı Yücel Yılmaz’ın absürt yaklaşımı...

Maksadını aştığını düşünebilirsiniz.

Ama muhalefetin ve medyanın da olayın üstüne giderken bu tür eylemleri normalleştirmeyi, teşvik etmeyi ya da cesaretlendirmeyi amaçladığını düşünmüyorum ki.

Ele alma biçimlerinin hiç amaçlamadıkları halde tehlikeli, sakıncalı bir eğilimi tetikleme ihtimaline bile eleştirel yaklaştığımız yerde...

AK Partili başkanın olayı takdimindeki vahamet, ‘dil sürçmesidir, şaşkınlık eseridir’ diye mazur görülüp geçiştirilemez.