Bozbeyli, İnönü, ihanet vs...
Bir büyük partiden kopuş söz konusu olduğunda Ferruh Bozbeyli hatırlanır.
Meclis Başkanlığı gibi saygın bir makama geldiği Adalet Partisi bünyesinden 41 arkadaşı ile birlikte ayrılmış ve Demokratik Parti’yi kurmuştu. Bu parti bir süre hayatını devam ettirdi ve sonra kayboldu gitti. Ayrılanlardan bir kısmı, bazıları ayrılmaya öncülük etmiş olduğu halde (Sadettin Bilgiç gibi) partilerine geri döndüler.
“Yeni parti girişimleri” karşısında, köşe yazarları kolay bir izah olarak, mevcut partinin yönetici ve taraftarları da çözülmeye mani olur ümidiyle “Bozbeyli ayrı parti kurdu da ne oldu?” sorusunu sorarlar.
Doğru, Demokratik Parti sonunda kepenkleri kapatmak zorunda kaldı, Bozbeyli kaybettiği seçimden sonra genel başkanlıktan istifa etti.
Bozbeyli ebediyyet yolculuğuna çıktı. Allah rahmet eylesin. Hemşerimdi, politikada hep saygın bir isim olarak kaldı.
Bozbeyli’nin Adalet Partisi’nden ayrılışı ile ilgili bir husus daha var, o da “Ayrılış”ın “Büyük Parti” açısından önemini ifade ediyor. Demirel’in şu sözü bilinir:
“Siyasi hayatımda yaptığım en büyük hatalardan birisi Demokratik Partililerin partiden ayrılmasını önleyememiş olmaktır.”
