Hususen 1 Babalar Günü

Babalar Günü “sözde”, ABD Başkanı Nixon’un, haziranın 3. pazar gününü resmi tatil ilan ettiği günüdür (1972). 
“Özde” ise sizin baba olduğunuz gündür ki; bu bendeniz bakımından, 18 yaşını bitiren kızımın da doğum günüdür. 
Bu defa “hediye teatisi” yerine, birlikte görmediğimiz “ünlü ve ilginç” bir kente gitmekte karar kıldık. 
Vizesiz seyahat hayal. Pasaportlarımızla birlikte morarmadan üç günlüğüne Venedik’te karar kıldık.

***

Venedik’i bir NATO gezisi sırasında 35 yıl önce görmüştüm. 
Burası geçmiş zamanların, şimdiyi de kucaklayıp geleceğe kollarını uzattığı emsalsiz bir mucize, eşi bulunmaz bir tarih rüyası, bitip tükenmek bilmeyen bir mimari şölendir:
Venedik’i tanımak; gezi kitaplarının bulunduğu raflardaki bütün Venedik kitaplarını eve taşımak, ansiklopedilerin ve Google’daki “Venedik”le ilgili (ham) maddelerini mamul madde haline getirmek, daha önce oraya gidip görmüşlerle meşveret etmek vs hiçbir şey görmeye denk değil. 
Bir elde kent planı, öteki elde nerede, nasıl kılavuzu, gondollara binmekten özenle kaçınarak, geçmiş zamanları sünger gibi emmiş granit kaldırımlarda, kentin üzerinde kurulduğu yüzden fazla adayı birbirine bağlayan merdivenli-merdivensiz tam 220 köprüsünü tek tek arşınlamak ve yorulup her meydan “cafe”sinde tek tek “gölge almak” da yetmez. Tarihi ve dönemleri hissetmek gerekiyor. Venedik Karnavalı diye her şubatta sahnelenen kolektif oyun biraz da buna yardım için olmalı.