Bozuntuya vermeden...

Neredeyse artık “arena”sız ilimiz kalmadı. Bazısında üçer beşer tane var. Arena, İspanyolca kum veya kumluk demek. Eskinin gladyatörlerinin, şimdinin boğa güreşlerinin dövüş alanı. 
Zeminin kumla kaplı olması, dövüş sırasında dökülecek kanın kolayca örtülebilmesi için. 
Çok şükür şimdilik o türden vahşet sokak araları ve meydanlarla sınırlı.

*** 

Siyasi parti delegeleri, arenalarda önce liderlerini seçmek için toplanıyor. 
Adı arena. Ama nedense liderler arenaya rakipsiz tek başına çıkıyorlar. 
Belki de haklılar. 
Çünkü hayatta (ve elbette siyasette) insanın en zorlu yarışı, kendi kendisi ile giriştiği yarış. 
Bu işin siftahını Tayyip Bey yaptı. Davutoğlu sayesinde sürdürüyor.

*** 

Dün Ankara Arena’da tarih bu kez, CHP lideri için tecelli etti. 
O da arenaya rakipsiz çıktı. Arenaların zemini orijinalinde kumluk... 
Partilerin arenayı seçmelerinin simgesel anlamı ise büyük. 
Delegelere bir tür “kumda oynama” fırsatı sağlanmış oluyor!.. 
Kumda sadece çocuk iken oynanmıyor. 
Yaşça olgunlaşınca, hele de partiler liderden yana tıkanınca kumda oynamak bir yoldur. 
Kum güvenlidir. Kumdan kaleler yapılır. 
Gerçi bir seçim dalgasıyla hepsi dümdüz olur. 
Ama yine de her kurultay, partililere yeniden kumda oynama fırsatı sunar. 
Ve oyun, Allah saklasın, büyük bir kaza bela veya kaset maset ortaya çıkıncaya kadar sürer gider. 
Arenalar güvenlidir... Kimseyi sakatlamaz, rahattır, sıcaktır, hiç değilse seçene ve seçenlere iki üç yıl için bir rahatlık sağlar... Geçmiş yanlışların, daha da önemlisi kaybedilmiş seçimlerin üstüne sünger çeker. 
Son beş yıldır girilen tüm seçimlerin kaybedildiği hep söylendi, yazıldı çizildi. 
Hatta bunun için lidere meydan okuyanlar da oldu. Ama siyaset bir netice alma sanatı.
Netice seçim sandığında alınamazsa, kurultay sandığında alınabilir. 
Ki bu sayede liderin ve kadrolarının görevlerini sürdürme ve sündürmeleri mümkün olur. 
Bu elbette sadece muhalefettekiler için geçerlidir.