Spor hayata tutunmanın ‘can simidi’ nasıl olabiliyor?

Spor hayata tutunmanın ‘can simidi’ nasıl olabiliyor?

AHMET GÜLÜMSEYEN

Hayatın inişli-çıkışlı süreci insanı, kaderin bir parçası olarak rüzgârda savrulan ‘yaprağa’ dönüştürebiliyor. Sendelediği/düştüğü yerden ayağa kalkmak ister, yürümek ve koşmayı arzular. Yapamayacağı ‘umutsuzluğuna’ düşüldüğü anda, gözler birilerini arar. Doğrulma umudunda, umutsuzluğa kapılmamak için aralanacak bir ‘kapı’ aranır. İltifat yerine geçen ve en büyük moral kaynağı ‘Buyur gel’ demenin ardından, yeni bir umudun başlangıcı olur, karşılaşılanlar. Böylesi bir sürecin ‘mihenk’ taşının hareket egzersiz, diğer ifadeyle sporun olacağını yaşamadan bilmek mümkün olamaz, kişi için. Art niyetsiz yaklaşıldığında, doğuştan veyageçirdiği bir trafik kazası veya adını daha önce duymadığı hastalık karşısında en etkili ‘ilaç’ gibi gözüken hareket/egzersiz/sporun abartı olmadığını, yaşanan örneklerde görmek mümkün olmaktadır… Düşüncenin/eylemin varacağı yer, yaşamın kalan bölümünün kaliteli bir şekilde sürdürmeye sebep olur! Bu denli mi? Evet, bu kadar önemli. Bu önemi, zaman zaman...