Ahlakî siyaset...

Siyasetin bir millet ve vatan hizmeti olduğuna inananlar ancak ülkeyi layık olduğu seviyeye ulaştırabilirler. Bu hizmeti ifa eden siyasetçi “kamu görevi” yaptığının şuurundadır. Siyaset adamından bu hizmete gölge düşürecek fiillerden kendini sakındırması beklenir. “Takva” nasıl ki, şeytanın yoklamalarına karşı son derece sakıngan davranmaksa, siyasetçi de görev ifa ederken aynı ölçülerde dikkatli davranmalı. Dünyanın birçok ülkesinde olduğu gibi bizim ülkemizde de siyaseti kişisel zenginleşmenin bir aracı olarak görenler var. Öteden beri bu siyasetçi tipinin çok kötü örneklerine hep birlikte şahit olduk. Oysa siyasetin görevi, “kamu yararı”nı herşeyin üstünde tutmak. Bu bakımdan siyaset, özveri gerektiren bir kamu görevi.
Siyaset, dokunulmazlık zırhına bürünerek yargıdan kaçmanın yolu olamaz. Geçmişte bunun da çok kötü örneklerini gördük. Bütün partiler, siyaseti kişisel zırh olarak algılayanlara bu fırsatı vermemelidirler. Meclis'ten önce parti yönetimleri duyarlı davranmalılar. Millet adına görev yapan her bir siyasetçi hesap verebilir, denetlenebilir 'malî şeffaflık' içinde olmalıdır.
Siyasetçinin vazifesi milletin ortak refahını sağlamak ve servet dağılımındaki adaletsizlikleri telafi edecek yolları bulmaktır. Adil bir yönetim, milletin ortak zenginliklerini muhafaza ettiği ölçüde gerçek anlamını bulur. Bir milletin fertleri, ekonomik, hukuki, fiziki ve siyasi güven duygusuna sahip oldukları zaman o ülkede dirlikten bahsedilebilir. “Hak siyaset”in yoluysa, büyük çoğunluk için hayatı daha yaşanır kılmaktan geçiyor. Önemli olan ülkenin ne kadar refah içinde olduğu değil, içinde ne kadar 'eşitsizlik' barındırdığıdır. Eşitsizlik adaleti örseler, ortak amaç duygusunu zedeler, bencilliği ateşler, kardeşlik ve millet olma şuurunu zayıflatır. Bu haldeki toplumlar ciddi meydan okumalara karşı direnç gösteremeyerek savrulup dururlar.