Benim kalbimde Aliya İzetbegoviç, kış günü pantolonunun altına çubuklu pijama giyen ve pijamasının paçasını çoraplarının içine sokan adamdır. Ne demek bu? Babamız gibi bir adam demek. Hani evine ekmek getirmek için akşama kadar çalışan, sonra eve gelip, terliklerini giyip sofraya oturan. . . Öyle bir adam. Bu hatırayı –belki daha önce yazmışımdır- arkadaşım Süleyman Gündüz’den dinlemiştim. Süleyman, hiçbir resmi sıfatı yokken, Adapazarı’nda kampanya yapıp, yardım toplayıp, o yardımları Boşnak mültecilere ulaştırdıktan sonra sınırı geçip Sarayevo’ya ulaşan. . .