Çocukken köyde kurumuş ‘güdüne’den ‘evcik’ler yapardık. (Güdüne, mısır koçanıdır. Karadeniz’de bazı yerlerde ‘kutuna’ bazı yerlerde ‘kutur’ veya peltek ‘s’ ile ‘kusur’ deniyor. ) En alta iki güdüne koyarsın. Sonra 90 derece açıyla, bir kare oluşturacak şekilde üstüne iki tane. Bu işleme ‘evcik’ makul ölçüde yükselinceye kadar devam edersin. İşte yaptın bir evcik. Dokunmazsan, dışarıdan bir etkiye maruz kalmazsa öyle durur. Çok yüksek yaparsan bazen kendiliğinden, durup dururken yıkılır. Yüksek yapmasan bile rüzgardan yıkılabilir.