Dün, darbeci namussuzların WhatsApp diyaloglarını okuyorum. Başlangıçta bir özgüven. İşler yürüyor. Ne yaptıklarının farkındalar.
“Akom’a müdahale edildi, polis emirlerimize uyuyor.”
“1. köprünün Avrupa’dan geçiş kısmı durduruldu. Polis emirleri dinliyor. Sorun gözükmüyor.”
Sonra aksamalar yansıyor diyaloglara. 1. Ordu Komutanı’nı bulamıyorlar. Sonra yer yer polis direnişleri.
Derken halk devreye giriyor. Çaresizlik belirtileri.
Binbaşı Mehmet Karabekir: Beni durdurdular, ateş ettim yaralılar var. Taviz, tereddüt yoktur.
Kime ateş ettin? Belki Erol Olçak’a, belki oğlu Abdullah Tayyip’e, belki Mustafa Cambaz’a belki başka bir isimsiz memleket evladına...
Yine Mehmet Karabekir:
“Tereddüt etmeyin, çakın.”
Adam öldürün. Emir budur.
Albay Uzay Şahin:
“Ateş edin, yaklaştırmayın.”
Binbaşı Muammer Aygar:
“Kuleli’de yoğun çatışma var, gruba ateş ediyoruz.”
Namussuzlar.
Bunun için mi yetiştirdi sizi ananız babanız? Bunun için mi yediniz milletin ekmeğini?
Albay Sadık Cebeci:
“AKP İl Teşkilatı önünde halk yoğunluğu var.”
Binbaşı Mehmet Murat Çelebioğlu: