Ne diyorduk? Sade ben demiyordum, herkesin kafasında benim yazdıklarıma benzer senaryolar vardı.
AK Parti, MHP’nin desteğiyle, partili cumhurbaşkanlığı, daha sonra da başkanlık sistemi için Meclis’ten düzenlemeleri referanduma götürmeye yetecek oy temin etmeyi hesaplıyor.
AK Parti resmi ağızlardan bunu açıkça dillendirmiyordu ama, MHP’yle ilişkilerinde bu hassasiyeti gözeten bir üslup kullanıyordu.
MHP lideri Bahçeli de bu hassasiyete olumlu karşılık veriyor, seçim zamanında AK Parti ve Cumhurbaşkanı Erdoğan hakkında kullandığı galiz ifadeleri katiyen tekrar etmiyordu.
AK Partililer, MHP Lideri Bahçeli’nin ‘hukuki destek’ beyanlarının bu başkanlığa desteği ima ettiğinden kuşku duymuyor, biraz da bu yüzden, MHP içindeki kongre tartışmalarında hararetle Meral Akşener aleyhinde pozisyon alıyordu.
MHP içindeki muhalefetin topladığı delege imzalarıyla yapılacak kongrenin tarihi yaklaşırken, yargı cephesinde de ilginç şeyler oldu.
Mahkemenin biri ‘kongre yapılacak’ kararı alırken, başka bir mahkeme ‘Kongre yapılamaz, Yargıtay’ı bekleyin’ dedi.
Kongre, mahkemeler arasında gelip gitti. (Bu gel-git’leri paralelin aktivitesine bile bağlayanlar oldu. Olur mu olur.)
Sonunda, o tarihte (15 Mayıs) kongre yapılamadı.
Yargıtay da, yerel mahkemenin kongre kararını görüşmek için bir takvim telaşına düşmedi. ‘Mayıs ayında biter’ dedi, o kadar.
Binali Yıldırım’ın Başbakan ilan edilmesinin arifesinde durum bu merkezdeydi.
Binali Bey Başbakan olunca (22 Mayıs), Türk siyaseti yeni bir safhaya girdi.
‘Fiili Başkanlık’la ilgili hiç bir ‘fiili’ sorun kalmadı.
Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın AK Parti ve hükümet üzerindeki tasarrufu tam anlamıyla müesses hale geldi.
Dolaylı değil, doğrudan yönetim başladı.
Tek eksik, mevzuatın fiili duruma göre tashih edilmesiydi.
Mevzuatı tashih için MHP’nin desteğine ihtiyaç vardı.
Bu da, herhalde ‘çantada keklik’ti.