‘Brezilya Seyahatnamesi’ni ilk daima ‘ağabeyim’ saydığım Hasan Aycın’dan işitmiştim.
Galiba kitapla Ahmet Özalp’in ilgilendiğini söyleyen de Hasan Abi’ydi.
Ahmet Özalp, yaptığı her işi güzel yapar.
90’ların başında, SES Yayınları’nda Ahmet Özalp’in sadeleştirdiği Bağdatlı Abdurrahman’ın Brezilya Seyahatnamesi’ni bastık.
Okuyanlar hatırlar, bundan yaklaşık 150 sene önce iki Osmanlı gemisi fırtınaya yakalanır, Atlas Okyanusu’nda yollarını kaybederler. Brezilya sahillerine sürüklenirler.
Gemiler Rio’da iki ay kadar kalır.
Limanda siyahi insanlar, gemideki askerlerin namaz kıldıklarını görürler. Bazıları askerlerin namazına iştirak eder.
Adamlar Müslümandır. Abdurrahman Efendi onları irşad için bir müddet Brezilya’da kalır.
Nesillerdir köle olarak yaşayan Afrikalı Müslümanlar, fırsat buldukça dinlerini öğrenmeye çalışır. Namaz, oruç gibi bazı ibadetleri öğrenmişlerdir. Ama yalan yanlış.
Müslüman olmak için bir miktar para ödemek gerekmektedir, falan filan.
Bu, Abdurrahman Efendi’nin gözlemleri.
İsmi Ahmet olan bir Yahudi tercümandır, o zencilere İslam’ı öğreten.
Ahmet, Abdurrahman Efendi’nin sözlerini de insanlara yanlış tercüme etmektedir.
Abdurrahman Efendi bunu fark edince Portekizce öğrenir. Tercümanı devreden çıkarır... İla ahir.
Mütercim Ahmet, anladığım kadarıyla bir ‘siyonist misyoner’ değil. Bir tezgahla, bir acayip projeyle alakası yok.
Sadece bir üçkağıtçı.
İslam’ı kullanarak, oradaki mazlum ve masum Müslümanları aldatarak geçimini sağlıyor.
Basit bir üçkağıtçı ile bir uluslararası proje arasında büyük farklar vardır.
‘Uluslararası proje’nin üçkağıtçısı mutlaka mütercim Ahmet’ten çok daha gelişmiş, çok daha sofistike bir üçkağıtçıdır.