Eskişehir’de, Yediler Parkı’nda bir güzel çocuk. Çocuk dediysem, akran sayılırız. Belki ben birkaç yaş büyüğüm. Oralarda, ırmağın kenarında bir söğüt ağacı hatırlıyorum. Hüseyin’i de o söğüt ağacıyla beraber hatırlıyorum. Yani benim ilk gördüğüm Hüseyin Atlansoy. Eskişehir’de bir okuma-yazma terbiyesi vardı. Başkalarının katkıları olmuştur mutlaka. Ömer Özsöğüt, rahmetli Selahattin İpek, unutulamaz. Ama benim bildiğim en çok Atasoy Müftüoğlu’nun.