İmam-Hatip okullarında bir başka bilinç vardı evvelce. (Şimdi var mı? Tartışmaya değer.) Hocalarımız bir başka görürdü bizi. Bir ‘var olma kavgası’ veriyorduk. Bizim var olmamızdan rahatsız olan çoktu zira. Öyleyse en iyisi biz olmalıydık.
Hocalarımız derken hepsi değil. Allah işlerini rast getirsin, ahirete göçenlere rahmet olsun, aralarında biraz gevşek olanlar da vardı.
Bugün düşünüyorum da hepsinden razıyım.
İçlerinde bir tanesi var. Hafıza hain bir şey işte! Şimdi pat diye düştü aklıma. Bir haksızlık yapmıştı bana.
O haksızlık hikayesini veya o hocamızın adını yazmak niyetinde değilim.
Ondan dahi razıyım. Allah da razı olsun.
Bugünlerde Moody’s’in notu çok konuşuluyor ya birden bir not hikayesini hatırladım.
Benim edebiyat ve kompozisyon derslerim çok iyiydi. Bilhassa kompozisyon.
Edebiyat hocamız Namık Kemal Bey’den 9-10 numaralar çok aldım.
Macit Bey’den de aldım. 10 bilmem ama 8-9 aldım.
Çok iyi edebiyat öğretmenleriydi ikisi de.
Notlar iyi giderken bir gün bir imtihanda Macit Bey’den zayıf aldım.
Moody’s’in geçen hafta Türkiye’ye verdiği nota benzer bir nottu.
Hocamız kompozisyon konusu olarak ‘hürriyet’i vermişti. ‘Bunu anlatın’ dedi.
Ben hocamızın verdiği konuyu sorunlu bulmuştum.
Dedim ki, “Hocam bu siyasi bir konu, yazacağımız yazı da siyasi olur.”