MHP kongrelerinde sorun olmaz. Oldu mu da tam olur.
Evvela, partinin bir lideri vardır. Herkes, o lidere tabidir. O lider partinin başındayken kimse hır gür etmez, bütün olağan kongreler adet yerini bulsun diye yapılır, adet yerini bulurken, tok bir ses ve kesin ifadelerle Türk siyaseti hakkında mesajlar verilir. Sonra herkes evlerine dağılır. Normal bir MHP kongresinin çerçevesi budur.
MHP’nin ‘yazılım’ı böyle olmalı ki, tüzüğe, ‘Olağanüstü kongrede genel başkan seçilmez’ maddesi konulmuş.
Yani, katakulle yapıp olağanüstü kongreyle Genel Başkan devirmek yok.
Her şey lidere göre, lider için.
Neydi o? Her şey Türk’e göre, Türk için.
Biz, olaylı MHP kongresini Başbuğ Türkeş’in Dar-ı Baka’ya irtihalinden sonra gördük.
Kaç aday vardı 1997’de? Tuğrul Türkeş, şahsi mirasın sahibi olarak, siyasi mirasa da talipti.
Ve Devlet Bahçeli, Ramiz Ongun, Muharrem Şemsek, Enis Öksüz, İbrahim Çiftçi...
Baktılar olmuyor, hepsi Tuğrul Bey’e karşı Devlet Bey’in arkasında toplandı. (Şansı olmadığını biliyorduk ama, Ramiz Ongun’u 28 Şubat’ın ruhuna ters bulduğumuz için kalben destekliyorduk.)
Bu sayede, Azmi Karamahmutoğlu tarihe geçmekle kalmadı, Karamahmutoğlu’nun ‘vecize’leri de siyasi literatüre geçti.
Kürsüyü yıktı Karamahmutoğlu.
Dedi ki, “Hainler için, Yaşasın illegalite!”
Böylece, alemlerin en anarşik sloganı bir ülkücüye nasip olmuş oldu.
Sonrası malum, Devlet Bey Genel Başkan seçildi.
Şimdi durum biraz değişik.
Genel Başkan adayları, Koray Aydın, Sinan Oğan, Ümit Özdağ ve Sait Gönen birlikte hareket ediyor gibiler. Nasıl birlikte? Birbirleriyle birlikte.