Harese nedir, bilir misin? Develerin çölde çok sevdiği bir diken var. Deve dikeni yedikçe ağzı kanar. Tuzlu kanın tadı dikeninkiyle karışınca bu, devenin daha çok hoşuna gider. Kanadıkça yer, bir türlü kendi kanına doyamaz… Ortadoğu’nun âdeti budur, tarih boyunca birbirini öldürür ama aslında kendini öldürdüğünü anlamaz. Kendi kanının tadından sarhoş olur. ” Bu cümle, bu ‘hırs’ tanımı (harese, hırs kelimesinin köküdür) Zülfü Livaneli’nin ‘Huzursuzluk’ romanında geçiyor. Fakat, ben bu tanıma internette dolaşırken rastladım. Çok da beğendim. Düşünsenize, hırs, insana lezzet veriyor. Devenin dikeni yediği gibi, yiyorsun, yiyorsun.