Akranlarınızın veya eski tertiplerin askerlik anılarını dinlerken, memleketin ‘beşeri’ coğrafyası hakkında da -belli bir zaviyeden- malumat sahibi olursunuz. “İzmirli bir uşak varıdı, çok uyanıktı. ” Veya “Erzurumlu’ydu, saftı ama delikanlıydı. ” “Aydınlıydı, öyle temiz, öyle ehlaklıydi ki. . . Gevşese eti yenir. ” (Gevşese: Geviş getirse. Böyle bir tabir işte. İyi adamlar için kullanıldığına rastladım.