"Cafer bir gün Şam dağlarında teferrüç eylerken nagah bir geyiğe rastladı. Geyik kaçtı o kovaladı, geyik kaçtı o kovaladı, derken bir mağaraya vardılar. Geyik mağaraya dalıp gaip oldu. Cafer de atından inip mağaraya girdi. Bir çıra yakıp yürüdü. Mağarada iç içe inler varmış; şunda mı bunda mı derken kaybolup gitti ne geyiği bulabildi ne dışarı çıkabildi.”
“Biraz dinlenmek için oturunca uyuyakaldı. Uykusunda bir rüya gördü. Rüyada Boz Gazi kendisine şöyle diyordu: “Ey ciğerkuşem, bu mağarada doru sarı bir atla bir mızrak, bir gürz ve zümrüt kabzalı elmas bir kılıç bulacaksın. Atın adı Aşkar Devzadedir ki Sahipkıran onu Kuh-i Kaf’tan getirmiş ve süvar olup nice gazalar etmiştir. Aşkar ve silahlar Sahipkıran’dan sana yadigardır. İnşallah sen de Hak yolunda nice gazalar kılarsın.”
Her şey fevkalade. Sahipkıran’la Battal Gazi arasında da bir bağ kurulmuş.
Bir başka nüshada geyiği Battal Gazi’nin babası Hüseyin Gazi kovalıyor. Mağarada gaipten bir ses geliyor: “Ya Aşkar! O yiğide itaat et. Seni Hak Teala Cafer’e gönderdi.” At itaat ediyor. Hüseyin Gazi atın yularını tutuyor. Atın önüne dikili süngüyü yerden çıkarıyor. “Gördü ki bir yazı var. ‘Bu süngü senindir.’...