Bir hayat varmış. Normal. ‘Büyük mesele’si olmayan. Gözlerini açtığında bulduğu dünyayla iktifa eden. ‘Büyük mesele’si yok ama, derdi, tasası, endişesi, idealleri var. Acısı, mutluluğu, hayali var. Bir dil varmış, yalın, temiz. Nesir dili, şiir dili. Şiirde aruz, çoktan aradan çekilmiş. Vezin, kafiye, bazen var, bazen yok.