Çocuklar belki bilmez. Biz, anneler, babalar, pek belli etmeden, uluorta dillendirmeden, hatta birbirimize bile itiraf etmeden, sofrada olmayan oğullarımızı ve kızlarımızı ararız. İçimizde bir eksiklik, bir yoksunluk hissi olur onlar bizden uzaktayken. İster gezmeye gitmiş olsunlar, ister okumaya. . . İsterse de hane yuva kurup evimizden uzaklaşmış olsunlar. . . Annelik ve babalık, kah hüzünle, kah sevinçle, hayata değer katan, hayatı derinleştiren hisler bahşeder insana.