İsmet İnönü, İkinci Dünya Savaşı'ndan sonra şöyle demişti: “Yeni bir dünya kurulur, Türkiye de orada yerini alır,” demişti.
Köprünün altından çok sular aktı...
Batı uygarlığının dünyaya hem söyleyeceği esaslı bir şey olmadığı hem de tam da bu nedenle hegemonyasını sürdürebilmek için işgallerden, savaşlardan, çatışmalardan ve karışıklıklardan medet ummaktan başka bir seçeneği kalmadığı anlaşıldı.
Varlığını, başkalarının yıkımı üzerine kuran bir uygarlık, her bakımdan tefessüh etmiş, bitmiş demektir zaten.
Bildiğimiz dünyanın sonu geldi...
Şimdi yeni şeyler söyleme vakti: Yeni bir dünya kurulacak, Türkiye, bu yeni dünyanın kurulmasında kurucu rol oynayacak...
OSMANLI'NIN TASFİYESİ, DÜNYAYI FELÂKETİN EŞİĞİNE SÜRÜKLEDİ...
Emperyalist Batılılar, Osmanlı'yı tasfiye ettiklerinde dünya üzerindeki hegemonyalarının önündeki en büyük engeli kaldırabileceklerini hesap etmişlerdi.
Ama evdeki hesap çarşıdaki pazara uymayacaktı...
Osmanlı'nın tasfiyesi için başlatılan, Osmanlı'ya nihâî ölümcül darbeyi vurmak için çıkartılan Birinci Dünya Savaşı, “düvel-i muazzama”nın, emperyalist ülkelerin iştahlarını kabarttı.
Osmanlı'nın tasfiyesinden çeyrek asır geçmeden, Osmanlı'yı çökertmek üzere bir araya gelen bütün emperyalist ülkeler birbirlerini boğazlamaya başladılar...
Sonuçta, “üzerinde güneş batmayan” İngiliz İmparatorluğu, bir daha gün yüzü, güneş yüzü göremeyecek kadar karanlığa gömüldü ve çöktü.
Ardından, Avrupa, İkinci Dünya Savaşı'ndan sonra harabeye döndü ve tarihten çekildi...