Türkiye’nin en hayâtî sorunu, eğitim sorunu.
Çok üniversite açarak yani yatay eğitimle bir yere gidemeyiz.
Aslolan dikey eğitim üzerinde kafa patlatmak, yani kaliteli, nitelikli, çaplı insanlar yetiştirecek, dünya çapında eğitim kurumları inşa edebilmektir.
Bu tür eğitim kurumlarında tohumlarını ekeceğimiz, ilim / bilme, irfan / bulma ve hikmet / olma yolculuğuna çıkacak, bu dünyada yaşayacak ama bu dünyayı yaşamayacak, insanlığın yükünü omuzlarında taşıma bilinciyle nefes alıp verecek, pergelin sabit ayağını bizim medeniyet köklerimize basacak, pergelin hareketli ayağıyla bütün dünyalara, bütün medeniyetlere ve düşünce geleneklerine açılacak, çağ aşacak, çağrısı çağını kuracak, önümüzü açacak öncü kuşaklar yetiştirecek köklü, güçlü bir eğitim sistemi kuramazsak yeniden tarihin akışını değiştirecek bir medeniyet yolculuğuna çıkamayız.
Eğitim sistemimiz, böylesi bir medeniyet perspektifi ve bilinci kazandıramıyor genç kuşaklarımıza, ne yazık ki.
Eğitim sistemimize damgasını vuran pozitivist, seküler ve ezberci mekanizma, çocuklarımızı zihnen sömürgeleştiriyor, bizim medeniyet dinamiklerimize ve ideallerimize yabancılaştırıyor yalnızca.