Nasıl şanslı (!) sayılmasın ki? Her şeyden önce evlatları sağ. Üstelik çocuklarını ölüm, vahşet ve bombardımandan kaçıracağı bir aracı (!) bile var. Her ne kadar göç yolunda perişan olan çocuklar bisiklet selesinde uyumak zorunda kalmışlarsa da "şimdilik" nefes alıp veriyorlar ya, gerisi Allah Kerim... Zira o aşağılık işgal ordusu artık göç yollarındaki insanların bile üzerine ateş etmekten geri durmuyor. Eminim o baba da kendini şanslı hissediyordur, çocuklarının cesetlerini taşımadığı için...
İnsan empati yapmaya bile korkuyor... Bana göre dünyanın en kötü
duygusu, evlatlarının maruz kaldığı ölüm tehlikesi karşısında bir
ebeveynin çaresiz kalması.
Allah hiçbir anne babaya bu anları yaşatmasın...
Demiştik ama ne çare?
Yazıyı 6 Ağustos günü bu sütunlarda "Eylül'de mega yangınlar
olabilir" başlığıyla yazıp herkesi uyarmıştım. Demiştim ki:
"Boğaziçi Üniversitesi İklim Değişikliği ve Politikaları Uygulama
ve Araştırma Merkezi Yönetim Kurulu Üyesi Prof. Dr. Murat
Türkeş...