Böyle bir cenaze törenini en son Barış Manço'nun vefatında
yaşamıştım. Bir daha kime nasip olur bilmem.
Onu uğurlamak için bir günlüğüne Almanya'dan gelenler vardı. Ta
Rize'den gelen bir hayranı, sırtına yapıştırdığı dövizin üzerine
şöyle yazmıştı: "Yıldızlar da bir gün kayar, Gülhane günleri gibi.
Yalnız değilsin, seni unutmayacağız Ferdi Baba."
A Haber'in cenaze için cami avlusunda kurduğu canlı yayın
noktasında yorum yaparken bir hanımefendi yanıma gelip, "Yüksel
bey, aslında yitirdiğimiz sadece Ferdi Tayfur değil. 80'li, 90'lı
yılların saf duyguları, samimiyeti" dedi. Öyle haklıydı ki...
Köşemize yorum gönderen bir okurum ise "Dert ortağımı yitirdim"
diye yazmıştı. Halkının derdiyle dertlenen son çınarlardan biri de
devrilmişti işte. Bu son iki satırdan günümüzün genç şarkıcılarının
çıkaracağı pek çok ders olduğunu düşünüyorum.
ORASI YERİ MİYDİ?
Ancak bu kadar güzel, bu denli duygulu bir manzaraya hiç de
yaraşmayacak bir sahneye de şahit oldum. Dua etmek için...