60’lı yılların başıydı.
Günter Wallraff’ın babaçko bıyık bırakıp, siyah peruk üstüne kasket takarak “En Alttakiler”i yazmasına bile daha 25 sene vardı.
Ekmek parası için İzmir’den Almanya’ya göç etmiş bir Türk ailesi, etrafı tanımak için çarşıda geziyordu.
Gurbette aşağılandıkları, sılada ise fötr şapkasına tüy takmış karikatürize tiplerle alay edildikleri günlerdi.
Memleket hasreti burunlarında buram buram tüterken, manav vitrininin önünde zınk diye durdular…
Adeta akrabalarını görmüş gibi olmuşlardı.