Sene 1964.
Amerikan donanmasına ait USS Maddox ve USS Turner Joy isimli
destroyerler, Tonkin Körfezi'nde devriye geziyordu. 4 Ağustos
akşamı saat tam 20.40'ta Kuzey Vietnam hücumbotlarının saldırısına
uğradılar. Torpiller kılpayı sıyırıp geçiyordu. Maddox'un komutanı
bir yandan toplarını ateşleme emri veriyor, bir yandan da bölgedeki
uçak gemisi USS Ticonderoga'ya yardım çağrısı yapıyordu. 16 jet
derhal yetişti ama, Vietnamlılar kaçmıştı.
*
Yok öyle kaçmak!
*
ABD başkanı Johnson kararname hazırlattı, ABD'ye yönelik saldırganca hareketleri püskürtmek ve “dünya barışı” için yetki istedi. Temsilciler Meclisi ve Senato ayakta alkışladı. “Misilleme yetkisi” verildi. Başkan teşekkür konuşması yaptı, sonra gitti Vietnam'ın havadan bombalanmasını emretti.
*
İki milyon Vietnamlı öldü.
*
40 sene sonra 2005'te… ABD Ulusal Güvenlik Ajansı “devlet sırrı” niteliğindeki belgelerin gizliliğini kaldırdı. Tonkin Körfezi'nde yaşandığı iddia edilen ve savaş için mazeret olarak kullanılan hadisenin, baştan sona istihbarat yalanı olduğu ortaya çıktı. Destroyerlere saldırı maldırı olmamıştı. Hepsi tezgahtı.
*
Çünkü… Vietnam'daki “kardeş kavgası” o güne kadar örtülü şekilde fıştıklanıyordu. Amerikan karşıtı Vietnam'da suikastlar, sabotajlar tertipleniyor, isyanlar çıkarılıyor, buna rağmen Amerikan yandaşı Vietnam vaziyete hakim olamıyordu. Yandaşlara silah, teçhizat, para veriliyor, becerilemiyor, sonuç alınamıyordu. Öbürlerinin topraklarını savunma ruhu, yandaşlarda yoktu.
*
Şırrak, Tonkin yalanı icat edildi. ABD basını yangına körükle gitti, nasıl kalleşçe saldırıya uğradıklarını ballandıra ballandıra yazdılar, milliyetçi duyguları kışkırttılar. Başkan Johnson televizyona çıktı, ağlamaklı ses tonuyla, ulusa sesleniş konuşması yaptı. Cesur lider ayaklarıyla kahraman oldu.
*