Gebze’de Anadolu İmam Hatip Lisesi’nde görev yapıyordu.
Kalp hastasıydı.
Ciddi sıkıntısı vardı.
Ameliyat için gün almıştı.
Bugün stent takılacaktı.
Her öğretmenimiz gibi, kendi korkularını bastırdı, öğrencilerini yatıştırdı, sakin ve düzenli olarak bahçeye çıkmalarını sağladı.
Neyse ki lise öğretmeniydi.
Öğrenciler 14 yaşından büyüktü, velilerin gelip almasına gerek yoktu, dağılıp evlerine gitmeleri kolay oldu.
Aklı kendi çocuklarındaydı.
8 ve 12 yaşında iki kızı vardı.
Onlar da okullarındaydı.
Aklı kendi çocuklarındaydı ama, öncelikle öğrencilerinin sorumluluğunu taşıyordu, kendisine emanet edilen çocukları sağ salim evlerine göndermeden, kendi çocuklarına gitmesi imkansızdı.
Eşi de kendisi gibi öğretmendi.
Anasınıfı öğretmeni.
Eşinin öğrencileri henüz bebişkoydu, kendi kendilerine evlerine gidebilmeleri mümkün değildi, dolayısıyla eşinin de okulundan ayrılabilmesi mümkün değildi.