Hiç düşündünüz mü, barıştan özgürlükten bahseden politikacılarımız miting kürsülerinden niye beyaz güvercinler uçurur?
Çünkü, o uçurulan güvercinler mitingten sonra geri gelir!
Öyle eğitilirler.
Öyle kiralanırlar.
Mitinge katılan insanlar, o beyaz güvercinler özgürlüğe kanat çırptı zanneder ama, en geç bir saat sonra kafeslerine geri tıkılırlar.
Politik müsamereye figüran yapılan ebedi mahkumlardır.
Bu işi sektör haline getirmiş güvercinciler vardır…
Sadece siyasi partilere değil, açılış törenlerine, anma töreni düzenleyen derneklere, konserlere, düğünlere filan da kiralarlar.
Gelinle damat, bembeyaz güvencinleri gökyüzüne fırlatır, herkes mutluluk gözyaşlarıyla alkışlar, düğün biter, herkes evine dağılır, güvercinler kafese konur.
Trajedidir.
Barış, özgürlük, kardeşlik, mutluluk gibi evrensel değerlere sahip hümanist kavramların, bu tertemiz canlılarla, böylesine sinsice sömürülmesi, işin aslını bilenlerin yüreğine acı verir.
Sayın büyüklerimizin Ukrayna meselesindeki “barış” temalı “insani” faaliyetlerini görünce, aklıma ister istemez beyaz güvercinler geliyor.
Komşularımızın barışı, bölgemizin huzuru, mutluluğu konusunda madem bu kadar hassasız, ki, bu çok onur verici bir davranış… O halde niye mesela, Suriye'de aynı “insani” duruş gösterilmedi?