13 Nisan 1909’da Konya’daki camilerde halkı şehirdeki Hristiyanlara karşı kışkırtan üç kişinin başlattığı olaylardan kaçan şehrin Ermenileri İngiliz konsolosluğuna sığınmışlardı. Gerilim artsaydı, büyük bir katliam yaşanabilirdi. Olayların daha fazla büyümesini Mevlevi Dergâhı’nın postnişininde oturan Abdülhalim Çelebi Efendi engellemişti. İttihatçılar bu ‘ihaneti’ unutmamış ve bir yıl sonra onun yerine dervişlerden bölük kurup İttihatçıların peşine gönderen Veled Çelebi’yi getirmişlerdi.
1915’de yine İttihatçıların karşısına çıktı Abdülhalim Efendi. Postnişinde oturmuyordu ama Vali Celal Bey’le birlikte tehcir edilen Ermenilere “Tarikatımızın esası insanlığa hizmettir” diyerek yardım faaliyetlerini örgütlemişti. İttihatçıların düşmesinden sonra yeniden postnişine oturdu. İstiklal Harbi’ne destek verdi, ilk Meclis’e Konya mebusu olarak girdi. Meclis Başkanlığı seçiminde 120 oy alan Mustafa Kemal Paşa’nın ardından 94 oyla Meclis Başkanvekili oldu. Mustafa Kemal’in 1922’deki Konya ziyaretinde onu dervişleriyle birlikte karşılayıp, ağırlayan, sema ayinini yöneten de oydu. 1923’de İstiklal Madalyası aldı. Ama tüm bunlar 1924’deki İkinci Meclis’le tasfiye edilmesini engelleyemedi.
Yetmedi, 1925’de postnişinliğinden yeniden alınıp yerine yine Veled Çelebi oturtuldu. Kısa bir süre sonra da Şeyh Said ayaklanmasının ardından “Türkiye Cumhuriyeti şeyhler, dervişler, müritler ve meczuplar memleketi olamaz” diyen Mustafa Kemal Paşa bir kararnameyle tekke ve zaviyeleri kapattırdı. Abdülhalim Çelebi Ankara’ya gidip Mustafa kemal Paşa ile görüşse de işe yaramadı.
Yerine Konya Mebusu seçilen Refik Bey’in (Koraltan) verdiği teklifle tekke, zaviye ve türbeleri kapattıran, şeyhlik ve dervişlik gibi sıfatları yasaklayan kanun Meclis’ten geçirildi.