Salı... Saat 11.30...
Bağlar semti... HDP İl Başkanlığı'nın önü...
Manzara:
Anneler... Babalar...
Kardeşler... Dayılar...
Amcalar... Teyzeler... Halalar.
Evlat özlemiyle yanıp tutuşanlar.
Onlar... "Şov" ya da "Siyaset" yapmıyorlar.
"Dağa kaçırılan" çocuklarını istiyorlar.
Geldik... Aralarına girdik...
Hıçkırıklara boğuldular.
***
"Kanka"
Anneler... Daha önce de böyle bir eylem yapmışlardı... 2014'te.
Büyükşehir Belediye Başkanlığı önünde.
Dağa kaçırılan çocuklarını istemişlerdi.
O zaman... O eyleme... CHP destek vermişti.
Şimdi ise... CHP'den ne bir ses var, ne de bir nefes.
Neden?
Soruyu bir Diyarbakırlı soruyor.
Yanıt yine bir Diyarbakırlı'dan geliyor:
-O tarihte CHP ile HDP arasında ittifak yoktu ki... 2014'te CHP ve
HDP kanka değillerdi ki.
***
Sözün bittiği yer
Kızı 5 yıldır dağda... Şimdi 20 yaşında.
Anne... Elinde oğlunun fotoğrafı...
Oğlu asker... "Esir alınmış." Anneleri dinliyoruz.
Çaresizler.
Ve... Öfkeliler.
Teröre öfke... PKK'ya öfke... HDP'ye öfke.
Oysa... Bir kısmı daha önceleri HDP'ye oy vermişler.
Annenin biri "Ciğerim yanıyor" diyor.
Diğeri "Devlet büyüklerinin bu işe el atmasını" istiyor.
Dinliyoruz... Dinliyoruz... Dinliyoruz.
"Ayrılma zamanı" geliyor.
Kolumuzdan tutuyorlar... "Gitme...
Dinle... Sözümüz bitmedi" diyorlar.
***