Bir bakıma “sosyalleşme” bitti, “yalnızlaşma” başladı…
Yalnızlaşma, “yozlaşma”yı ve “bencilleşme”yi getirdi beraberinde: “Her koyun kendi bacağından asılır” oldu.
Ruhsal-duygusal ihtiyaçlarımız ise, aşırı derecede geri plânda kaldı: Sonuç olarak, yalnızlık girdabında sancılı bir hayat sürmeye başladık...
Hatırlayalım: Eskiden yolda karşılaşan insanlar, tanışsınlar tanışmasınlar, birbirlerine gülümseyerek selam verir, biraz göz aşinalığı varsa, hal hatır sorarlardı…