Bereket versin insan beynine çivi çakılamıyor. Çakılabilseydi, ideolojik devletler, eski diktatörlerin sözlerini kuşkusuz, insan beynine de çakarlardı: İnsan beynine çakamayınca, duvarlara çakıyorlar...
Fakat sloganların temelinde vahiy olmadığı için çabuk eskiyor. Hayat, sloganı aşıyor. Panoları indiriyorlar. Sonra diktatörün kitaplarına geliyor sıra: Kitapları yakılıyor. Derken başlıyorlar heykellerini yıkmaya...
Gözlerim neler gördü neler: Sovyetler Birliği, Bulgaristan, Macaristan, Romanya, Doğu Almanya, Sırbistan, Arnavutluk, Irak, vs...
Yıllar yılı her türlü malî ve askerî gücü elinde bulunduran diktatörleri nasıl da yerle bir ettiler. Geriye kala kala Kuzey Kore ve Suriye gibi birkaç diktatörlük kaldı.
Utanç Duvarı’nın yapılışını da yıkılışını da gördü gözlerim...