PKK’nın gelişip serpildiği atmosfere dolaylı katkısı dolayısıyla yıllarca Diyarbakır Cezaevi üzerine çok şeyler yazıldı, söylendi. Örgütün Kürtler arasında bir toplumsal taban bulabilmesinin en önemli nedeni bu cezaevinde yapılan insanlık dışı işkencelerin, baskıların besleyip büyüttüğü hıncın bir patlamasına bağlanıyordu. O kadar ki, bu işkenceler insana etik olarak da, psikolojik olarak da başka bir seçenek bırakmıyordu. Burada devlet eliyle cehennemi yaşayanlar, cezaevinden çıkar çıkmaz soluğu dağda alıyorlardı ve bunda son derece mazur, hatta haklı görülmeliydiler.