Libya halkının kendi kaderini tayin etme yolunda on yıl önce giriştiği ayaklanmanın amacı, kendisine yüz yıldır dayatılan sömürgeci işgal yönetimlerinin son hediyesi olan istibdada son vermekti. Halbuki kırk yıldır ülkeyi acımasız bir istibdat ile yönetmekte olan Kaddafi’nin söylemi alabildiğine milli, eylemleri tuhaf derecede kendine özgüydü. Doğrusu bu ilk zamanlar halkının, hatta Arap halklarının tamamının sömürge yıllarında incinmiş gururlarını okşuyordu. Gidip Fransa’da Marigny Otel’inin bahçesine çadır kurarak, resmi görüşmelerini bu çadırda yapması zahirde Araplara Batılılara sahte de olsa bir tepeden bakma fırsatı sağlıyordu.
Ancak bu görüntünün maliyeti oldukça ağırdı. Zaten Fransa’dan yapılan büyük alımlar, Libya parasının Fransa’ya oluk gibi akıyor olduğuyla daha fazla ilgilenmeye başlamıştı artık Arap kamuoyu ve bu görüntülerin sahteliği, gizlediği rezillikle daha fazla utandırıyordu.