Sayın Soylu, sayın Cumhurbaşkanımızın geçtiğimiz günlerde ortaya koyduğu net tavrı tekrarlayarak: “Biz, Ensar ve Muhacir fikrinden bir santimetre, bir milimetre caymış bir anlayışa hiçbir zaman evrilemeyiz” dedi.
Bu fikir Türkiye’ye ülkesindeki güvensiz şartlardan dolayı sığınmak durumunda kalmış olan kimsenin zorla ülkesine geri gönderilmeyeceğini temin eder. Bu açıklaması için sayın Soylu’ya teşekkür ederiz.
Ancak, geçtiğimiz hafta içinde ne oldu da İstanbul’da “huzur” operasyonları adı altında bütün Suriyeli muhacirlere adeta kabuslar yaşatan o görüntüler ortaya çıktı?
Önceden hiçbir hazırlık yapılmadan aniden yapılan kontrollerde kimliği yanında bulunmayan, yıllardır İstanbul’da oturmakta olan, belki işini kurmuş, evde çoluk çocuğu, annesi kendisini beklemekte olan insanlar apar topar otobüslere bindirilip İdlib’e veya kayıtlarının bulunduğu yerlere gönderildi.
Bu gönderme işlemlerinin verdiği görüntü, Türkiye’nin bugün dünyaya anlatacağı en iyi hikayelerinden biri olan göçmen politikasının hala güçlü veya asgari bir yasal altyapıya dayanmıyor olduğunu son derece çarpıcı biçimde hatırlatmıştır. Bu aslında çok vahim bir durumdur ve ne kadar derin bir felsefeye, ince bir insani duyarlılığa dayansa da göçmen politikamızın günübirlik, siyasi konjonktürden kolaylıkla etkilenebileceğini ve bu felsefenin temel insan haklarına sahip olması gerekenleri yeterince koruyamadığı ortaya çıkmıştır.