Video: 2023-2071’e doğru Türkiye’nin MİT’i
İstihbarat teşkilatları varoluş tarzları itibariyle kendilerini fazla öne çıkar(a)mazlar. En az gündemde olmaları onlar açısından en başarılı iletişim stratejisidir. Bu yüzden genellikle yaptıkları icraatlarla konuşur, bunlar da insanların diline düşer, namları böyle yürür.
Ülkemizde MİT’in namı genellikle yakın zamana kadar kendi halkına karşı bilgi toplayan, insanları fişleyen ve gerektiğinde darbecilerin darbelerine zemin hazırlayan operasyonların icracısı olarak yayılmıştır.
Aslında bu, Ortadoğu’daki bütün muhaberat kuruluşlarının genel sorunudur. Bağımsız, ayakları üzerinde duran bir ülkenin akılcı stratejilerini geliştiren bir kuruluş olmaktan çok uzak, daha ziyade halka uzak yöneticiler adına halkı kontrol altında tutmak üzere şekillenmiş yapıları vardır.
Türkiye’de MİT’in soğuk savaş yıllarında darbecilerle, oradan da Gladyo ve uluslararası güçlerin istihbaratlarıyla ilişkileri dolayısıyla halka güven vermekten uzak, daha ziyade halkın hep kuşkuyla, endişeyle baktığı bir kurumdu. MİT basitçe halk içindeki muhtelif hareketlilikleri gözleyen ve onları ilgili mercilere ihbar eden bir kuruluştan öteye geçmiyordu. Adına “derin devlet” denilen yapının en etkili aktörüydü, ama bu faaliyet tarzıyla devlete bir derinlik katmaktan çok uzak, aksine devletin bütün sığlığını ve karanlığını temsil ediyordu.