Ekonomik ve siyasal çıkarlarda toplumun menfaati yerine bireysel menfaatler öne çıkarıldıkça, sosyaladaletsizlik; insanoğlunu bunaltıcı yaz sıcağından daha fazla rahatsız eder hale geliyor.
Küresel ekonominin çarkları hep güçlüden yana dönüyor.
Çarkların arasındaki ücretli sınıf da sürekli işsizlik sopasıyla susturuluyor.
Maalesef küresel krizlerden çıkışın tek yolunun devlet-işveren-çalışan işbirliğiyle ve aşağıdan yukarı topyekün kalkınma olduğu sürekli dile getirilmesine rağmen uygulama tam tersi oluyor.
‘Hepimiz aynı gemideyiz yalanı’ ile gemisini kurtaran kaptan ve kahraman ilan edilirken, küresel fırtınayla savrulan insanlara çöp muamelesi yapılıyor.
**