NEREDEYSE 100 yıldır ölümle yaşamak değişmez yazgıları oldu Filistinlilerin.
Sivil, silahsız ve savunmasız çocuklarını, gençlerini, kadınlarını hep katliamla kaybetmek.
Yine bundan tam 40 yıl önce; 16 Eylül 1982 tarihinde Lübnan’da bulunan Sabra ve Şatilla kamplarında, emperyalist ve siyonist güçlerin desteklediği, ırkçı ve dinci Falanjistler, savunmasız 2000 Filistinli kadın ve çocuğu bir günde katletmişlerdi.
Daha önce yurdundan eden emperyalist ve siyonist güçler, şimdi ulus olarak ortadan kaldırmak istiyorlar seni... Çünkü bağımsızlık özlemi ve özgürlük tutkusu tarihinden; Ortadoğu’da gerici ve kaderci düşünceyi yıkan, ilerici yaşam dolu kültüründen; bu kültürün, bu inancın Arap dünyasını yeniden sarmasından korkuyorlar. İşte bunun için Filistin halkı. Bunun için katliam.
Biliyorlar ki sen, ilerici tarihinle, gerçekleri gösteren göz oldun; Arap dünyasına. Güzeli, doğruyu üreten beyin... Gösterdin Arap’a kendisini ve petrolü. Umut oldun; çöl umutsuzluğunda. Bayrak bunun için Filistin halkı... Bunun için katliam...
Katlediliyor çocuklar, katlediliyor kadınlar, katlediliyor insanlık, ey insanoğlu. Sen ise oturmuşsun televizyonunun başına Filistinlilerin katlini herhangi bir dizi seyreder gibi, tam bir aymazlık ve umursamazlık içerisinde seyrediyorsun.
Halbuki o kurşunlar, doğruya, güzele, bağımsızlığa, özgürlüğe, kısaca insanlığın yarattığı en saygın değerlere sıkılmaktadır; Filistinlilerin şahsında. Ki Filistin halkı siper oldu bizlere. Can verdi yiğitçe. Bizim korkaklığımızda. Tek başına.